Het aantal malen dat de achternaam nú nog voorkomt op de ledenlijst is bescheiden, maar de familie Schasfoort is door de decennia heen fors vertegenwoordigd geweest binnen het Vughtse basketbal. En de basketbalsport is ook buiten Vught nog altijd bijzonder populair bij telgen uit deze sportieve familie. John Schasfoort (52) voelt zich dan ook zeker aangesproken door het jubileummotto ‘part of the family’: “Dat slaat absoluut ook op onze familie.”
Het was niet John zijn broer Benno, die zich als eerste Schasfoort bij Octopus meldde. John, geboren in Raalte en nu woonachtig in Vlijmen, kwam zo’n 40 jaar geleden bij de club. Hij ging toen naar de brugklas. “We gingen met wat vrienden van de lagere school samen naar Maurick. Daar deden we wat proeflessen basketbal en uiteindelijk besloten we met drie man naar Octopus te gaan.” Daar moest hij wél even wennen aan het spelletje: “De eerste bal die naar me werd gegooid kreeg ik direct tegen mijn hoofd … Basketbal leer je nu eenmaal niet meteen. Het is toch een redelijk technisch spelletje.” Gelukkig kwam dat later allemaal goed.
Echte basketbalfamilie
John valt nu niet bepaald op door zijn lengte. “Ik heb altijd guard gespeeld”, blikt hij terug. “Ik bleef het liefst ver weg van de strijd onder de borden.” Hij doorliep bij Octopus alle teams tot en met Heren 1, ging daarna bij de recreanten spelen en was ook lang bestuurlijk actief. In zijn kielzog volgden ook zijn beide zussen, Marian en Annet, én jongere broer Martijn. Met die laatste speelde hij samen in Heren 1. “Wij waren wel een échte basketbalfamilie”, stelt John. “Daar hebben we elkaar ook wel in gestimuleerd. “ Ook de kinderen van Marian – Eva en Boye – waren lid van Octopus. “Van mijn oudste broer speelt een zoon bij Attacus”, voegt John toe. “En van Annet hebben twee zoons allebei in Tilburg gespeeld en speelt de jongste nu in het schoolteam van New Heroes. De zoon van Martijn basketbalt in Budel.”
Op de ledenlijst van Octopus komt nog drie keer de achternaam Schasfoort voor, bij Dominique (Dames 1), Justin (Heren 3) en Quintijn (Heren 1). Het zijn de kinderen van John en Anja van Berkum, nóg al zo’n fanatiek Octopuslid. Op de vraag wie van de hele familie nu het meeste in zijn of haar mars had, antwoordt John stellig: “Quintijn. Als die de motivatie had gehad van Boy van Vliet – waarmee hij tegelijk ging basketballen – dan had ie nu in Amerika gespeeld.” De sport drukte een stevig stempel op het gezinsleven. John: “Het was altijd schakelen, met name met het avondeten. Trainingen, wedstrijden, wie moest wanneer spelen? Er werd bij ons eigenlijk nooit een training of wedstrijd afgezegd.”
Mooie club
John vervulde zelf binnen de vereniging zo’n beetje alle kaderfuncties, van voorzitter tot wedstrijdsecretaris en van penningmeester tot de technische commissie. “Ik heb eigenlijk alleen niet in de evenementencommissie gezeten.” In juni 2017 trad hij terug als penningmeester van “Een mooie en gezonde club, een waardevolle toevoeging voor het Vughtse sportaanbod. Die mag ook niet verloren gaan.” Toch vreest hij voor de groeiende populariteit van voetbal en hockey, zeker na de recente Europese vrouwen-successen. “Octopus zal zich dus beter moeten gaan profileren in de media”, stelt hij vast. Hij kijkt uit naar het 50-jarig bestaan: “Octopus is al 40 jaar mijn club. Daar heb ik heel veel in gestopt maar ook heel veel voor teruggekregen. Octopus is niét een van mijn kindjes, maar wél heel belangrijk voor mij geweest.” En voor veel van zijn familieleden ook.
Tekst: Ton de Kort
